Nieuws en pers

Afgelopen herfst, toen het leven stilstond tijdens de pandemie, raakte ik geobsedeerd door video’s van influencers die in hun slaapkamers kleding stonden te passen van een bedrijf genaamd Shein.
In TikToks met de hashtag #sheinhaul tilde een jonge vrouw een grote plastic zak op en scheurde deze open, waarbij een reeks kleinere plastic zakken vrijkwam, die elk een netjes opgevouwen kledingstuk bevatten. De camera snijdt vervolgens naar een vrouw die één kledingstuk draagt een keer, snelvuur, afgewisseld met screenshots van de Shein-app met prijzen: $ 8 jurk, $ 12 badpak.
In dit konijnenhol bevinden zich de thema's: #sheinkids, #sheincats, #sheincosplay. Deze video's nodigen kijkers uit om zich te verbazen over de surrealistische botsing van lage kosten en overvloed. Opmerkingen die aansluiten bij emoties zijn ondersteunend voor de prestaties (“BOD GOALS”). op een gegeven moment zul je de moraliteit van zulke goedkope kleding in twijfel trekken, maar er zal een golf van stemmen zijn die Shein en de influencer met evenveel enthousiasme verdedigen ("Te schattig." "Het is haar geld, laat haar met rust."), de oorspronkelijke commentator zal zwijgen.
Wat dit meer maakt dan een willekeurig internetmysterie, is dat Shein stilletjes een enorm bedrijf is geworden. ‘Shein kwam er heel snel uit’, zegt Lu Sheng, een professor aan de Universiteit van Delaware die de mondiale textiel- en kledingindustrie bestudeert. ‘Twee jaar geleden, drie jaar geleden, had niemand van hen gehoord.” Eerder dit jaar ondervroeg investeringsmaatschappij Piper Sandler 7.000 Amerikaanse tieners op hun favoriete e-commercesites en ontdekte dat hoewel Amazon de duidelijke winnaar was, Shein op de tweede plaats kwam. Het bedrijf heeft het grootste aandeel in de Amerikaanse fast-fashion-markt: 28 procent. .
Shein zou in april tussen de 1 en 2 miljard dollar aan particuliere financiering hebben opgehaald. Het bedrijf wordt gewaardeerd op 100 miljard dollar – meer dan fast-fashion giganten H&M en Zara samen, en meer dan enig particulier bedrijf ter wereld behalve SpaceX en TikTok-eigenaar ByteDance.
Gezien het feit dat de fast fashion-industrie een van de gevaarlijkste ter wereld is, was ik verbijsterd dat Shein erin slaagde dit soort kapitaal aan te trekken. De afhankelijkheid van synthetisch textiel vernietigt het milieu, en door mensen aan te moedigen hun garderobe te blijven vernieuwen, creëert het enorme verspilling; de hoeveelheid textiel op stortplaatsen in de VS is de afgelopen twintig jaar bijna verdubbeld. Ondertussen krijgen werknemers die kleding naaien heel weinig betaald voor hun werk in uitputtende en soms gevaarlijke omstandigheden. De afgelopen jaren hebben veel van de grootste modehuizen de druk gevoeld om kleine stappen in de hervorming te zetten. Nu is er echter een nieuwe generatie ‘supersnelle mode’-bedrijven ontstaan, en velen hebben weinig gedaan om betere praktijken over te nemen. Hiervan is Shein veruit de grootste.
Op een avond in november, toen mijn man onze zesjarige naar bed bracht, ging ik op de bank in de woonkamer zitten en opende de Shein-app. "Het is groot", zei de banner van de Black Friday-uitverkoop op het scherm, knipperend om de nadruk te leggen. Ik klikte op het pictogram voor een jurk, sorteerde alle items op prijs en selecteerde het goedkoopste item uit nieuwsgierigheid naar de kwaliteit. Dit is een nauwsluitende rode jurk met lange mouwen ($ 2,50) gemaakt van transparant gaas. het sweatshirtgedeelte heb ik een schattige trui met kleurblokken ($ 4,50) aan mijn winkelwagentje toegevoegd.
Elke keer dat ik een item kies, laat de app me natuurlijk vergelijkbare stijlen zien: Mesh body-con zorgt voor mesh body-con; Comfortkleding met kleurblokken is ontstaan ​​uit comfortkleding met kleurvlakken. Ik rol en rol. Als de kamer donker was, kon ik niet opstaan ​​om de lichten aan te doen. Er is een vage schaamte in deze situatie. Mijn man kwam uit de woonkamer nadat onze zoon in slaap was gevallen en me op een enigszins bezorgde toon vroeg wat ik aan het doen was. 'Nee!' Ik huilde. Hij deed het licht aan. Ik koos een katoenen T-shirt met pofmouwen ($ 12,99) uit de premiumcollectie van de site. Na de Black Friday-korting is de totale prijs van de 14 items $ 80,16.
Ik ben in de verleiding gekomen om te blijven kopen, deels omdat de app dit aanmoedigt, maar vooral omdat er zoveel is om uit te kiezen, en ze allemaal goedkoop zijn. Toen ik op de middelbare school zat, trainde de eerste generatie fast-fashion bedrijven het winkelend publiek een acceptabel en schattig topje verwachten voor minder dan een nacht bezorgkosten. Nu, meer dan twintig jaar later, onderbiedt Shein de prijs van delicatessensandwiches.
Hier is wat bekende informatie over Shein: Het is een in China geboren bedrijf met bijna 10.000 werknemers en kantoren in China, Singapore en de Verenigde Staten. De meeste leveranciers zijn gevestigd in Guangzhou, een havenstad aan de Parelrivier, ongeveer 130 kilometer ten noordwesten van Hongkong.
Daarnaast deelt het bedrijf verrassend weinig informatie met het publiek. Omdat het een particulier bedrijf is, maakt het geen financiële informatie vrij. De CEO en oprichter, Chris Xu, weigerde voor dit artikel te worden geïnterviewd.
Toen ik Shein begon te onderzoeken, leek het erop dat het merk bestond in een grensgebied dat werd ingenomen door tieners en twintigers en door niemand anders. Tijdens een winstoproep vorig jaar vroeg een financieel analist leidinggevenden van modemerk Revolve naar de concurrentie van Shein.Co-CEO Mike Karanikolas antwoordde: 'Je hebt het over een Chinees bedrijf, toch? Ik weet niet hoe ik het moet uitspreken: shein.’ (Ze kwam binnen.) Hij wuifde het dreigement weg. Een federale handelsregulator vertelde me dat hij nog nooit van het merk had gehoord, en die avond stuurde hij een e-mail: 'Naschrift – mijn 13-jarige dochter weet er niet alleen van het bedrijf (Shein), maar vanavond dragen ze ook nog steeds hun corduroy. Het kwam bij me op dat als ik meer over Shein wilde weten, ik moest beginnen met degene die het het beste leek te weten: de tienerbeïnvloeders.
Op een mooie middag afgelopen december begroette een 16-jarig meisje genaamd Makeenna Kelly me op de drempel van haar huis in een rustige buitenwijk van Fort Collins, Colorado. Kelly is een roodharige met een glamoureuze Cabbage Patch Kid-sfeer, en ze staat bekend om haar ASMR-dingen: op vakjes klikken, tekst overtrekken in de sneeuw buiten haar huis. Op Instagram heeft ze 340.000 volgers; op YouTube heeft ze er 1,6 miljoen. Een paar jaar geleden begon ze te filmen voor Romwe, een merk dat eigendom is van Shein. Ongeveer eens per maand plaatst ze nieuwe video's. In een video die ik afgelopen herfst voor het eerst zag, liep ze door haar achtertuin in voor een boom met gouden bladeren, gekleed in een cropped trui met diamanten ruiten van $ 9. De camera is op haar buik gericht en in de voice-over maakt haar tong een sappig geluid. Het is meer dan 40.000 keer bekeken; de Argyle trui is uitverkocht.
Ik kwam om Kelly te zien filmen. Ze danste de woonkamer in om zich op te warmen en nam me mee naar boven, naar de overloop op de tweede verdieping met tapijt, waar ze filmde. Er staat een kerstboom, een kattentoren en in het midden van het perron een iPad gemonteerd op een statief met ringverlichting. Op de grond lag een stapel shirts, rokken en jurken van Romwe.
Kelly's moeder, Nichole Lacy, pakte haar kleren op en ging naar de badkamer om ze te stomen. 'Hallo Alexa, speel kerstmuziek,' zei Kelly. Ze ging met haar moeder naar de badkamer en kleedde zich vervolgens het volgende halfuur aan. in de ene nieuwe jurk na de andere – hartjesvest, rok met sterrenprint – en stilletjes gemodelleerd voor de camera van de iPad, terwijl ze Kus in het gezicht doen, een been omhoog trappen, hier over de zoom strelen of daar een stropdas strikken. De sfinx van de familie, Gwen, slentert door het frame en ze omhelzen elkaar. Later verscheen er een andere kat, Agatha.
Door de jaren heen heeft het publieke profiel van Shein de vorm gekregen van mensen als Kelly, die een coalitie van influencers vormden om blockbuster-films voor het bedrijf te maken. Volgens Nick Baklanov, een marketing- en onderzoeksexpert bij HypeAuditor, is Shein ongebruikelijk in de branche. omdat het gratis kleding naar een groot aantal influencers stuurt. Zij delen op hun beurt kortingscodes met hun volgers en verdienen commissies uit de verkoop. Deze strategie heeft ervoor gezorgd dat het volgens HypeAuditor het meest gevolgde merk is op Instagram, YouTube en TikTok.
Naast gratis kleding betaalt Romwe ook een vast bedrag voor haar posten. Ze wil haar vergoedingen niet bekendmaken, hoewel ze zegt dat ze met een paar uur videowerk meer geld heeft verdiend dan sommige van haar vrienden met een reguliere naschoolse baan zouden verdienen. in een week. In ruil daarvoor krijgt het merk relatief goedkope marketing waar de doelgroep (tieners en twintigers) graag rondhangt. Terwijl Shein samenwerkt met grote beroemdheden en influencers (Katy Perry, Lil Nas X, Addison Rae), De goede plek lijkt degenen te zijn met een middelgrote aanhang.
In de jaren negentig, voordat Kelly werd geboren, populariseerde Zara een model waarbij ontwerpideeën werden overgenomen van de dingen die de aandacht van de catwalk trokken. Door kleding dicht bij het Spaanse hoofdkantoor te produceren en de toeleveringsketen te stroomlijnen, biedt het bedrijf deze beproefde stijlen aan tegen schokkend lage prijzen. Prijzen binnen een paar weken. Andreessen Horowitz-investeerder Connie Chan investeerde in Shein's rivaal Cider. Trek aan. "Het maakt ze niet uit of Vogue het geen cool stuk vindt", zei ze. Het Britse bedrijf Boohoo en het Amerikaanse Fashion Nova maakt deel uit van dezelfde trend.
Nadat Kelly klaar was met fotograferen, vroeg Lacey me hoeveel ik dacht dat alle onderdelen op de website van Romway – 21 stuks, plus een decoratieve sneeuwbol – kosten. Ze zien er beter uit dan wat ik kocht toen ik met opzet op het goedkoopste item klikte, dus ik Ik gok minstens $500. Lacey, van mijn leeftijd, glimlachte. 'Dat is $170,' zei ze, met grote ogen alsof ze het zelf niet kon geloven.
Elke dag werkt Shein zijn website bij met gemiddeld 6.000 nieuwe stijlen – een schandalig aantal, zelfs in de context van fast fashion.
Halverwege de jaren 2000 was fast fashion het dominante paradigma in de detailhandel. China is lid geworden van de Wereldhandelsorganisatie en is snel uitgegroeid tot een belangrijk kledingproductiecentrum, waarbij westerse bedrijven het grootste deel van hun productie daarheen verplaatsen. Rond 2008 verscheen de naam van Shein's CEO voor het eerst in Chinese zakelijke documenten als Xu Yangtian. Hij wordt vermeld als mede-eigenaar van een nieuw geregistreerd bedrijf, Nanjing Dianwei Information Technology Co., Ltd., samen met twee anderen, Wang Xiaohu en Li Peng. Xu en Wang bezitten elk 45 procent van het bedrijf, terwijl Li de resterende 10 procent bezit, zo blijkt uit de documenten.
Wang en Li deelden hun herinneringen aan die tijd. Wang zei dat hij en Xu elkaar kenden door collega's, en in 2008 besloten ze samen marketing- en grensoverschrijdende e-commerceactiviteiten te gaan doen. Wang houdt toezicht op enkele aspecten van bedrijfsontwikkeling en financiën , zei hij, terwijl Xu toezicht houdt op een reeks meer technische zaken, waaronder SEO-marketing.
Datzelfde jaar hield Li een toespraak over internetmarketing op een forum in Nanjing. Xu – een slungelige jongeman met een lang gezicht – stelde zichzelf voor dat hij zakelijk advies zocht. ‘Hij is een beginneling,’ zei Lee. Maar Xu leek vasthoudend. en ijverig, dus Li stemde ermee in om te helpen.
Xu nodigde Li uit om zich bij hem en Wang aan te sluiten als parttime adviseurs. Ze huurden met zijn drieën een klein kantoor in een bescheiden laagbouwgebouw met een groot bureau en een paar bureaus – niet meer dan een dozijn mensen binnen – en hun bedrijf werd in oktober gelanceerd in Nanjing. Aanvankelijk probeerden ze van alles te verkopen, waaronder theepotten en mobiele telefoons. Later voegde het bedrijf daar kleding aan toe, zeiden Wang en Li. Als buitenlandse bedrijven Chinese leveranciers kunnen inhuren om kleding voor buitenlandse klanten te maken, dan natuurlijk kunnen door China gerunde bedrijven dit met meer succes doen. (Een woordvoerder van Shein betwistte die bewering en zei dat Nanjing Dianwei Information Technology “niet betrokken is bij de verkoop van kledingproducten.”)
Volgens Li begonnen ze kopers naar een kledinggroothandel in Guangzhou te sturen om individuele kledingmonsters van verschillende leveranciers te kopen. Vervolgens vermelden ze deze producten online, met behulp van een verscheidenheid aan verschillende domeinnamen, en publiceren ze Engelstalige basisberichten op blogplatforms zoals WordPress en Tumblr om SEO te verbeteren; alleen wanneer een artikel in de uitverkoop gaat, melden zij zich bij een bepaald artikel. Groothandelaars plaatsen kleine batchbestellingen.
Toen de verkoop steeg, begonnen ze online trends te onderzoeken om te voorspellen welke nieuwe stijlen zouden aanslaan en plaatsten ze van tevoren bestellingen, zei Li. Ze gebruikten ook een website genaamd Lookbook.nu om kleine influencers in de VS en Europa te vinden en begonnen ze gratis te versturen. kleding.
Gedurende deze tijd maakte Xu lange dagen en bleef vaak op kantoor lang nadat anderen thuiskwamen. 'Hij had een sterk verlangen om te slagen,' zei Lee. 'Het is tien uur 's avonds en hij zal tegen me zeuren en 's avonds laat straatvoedsel voor me kopen. , vraag meer. Dan kan het om 1 of 2 uur 's nachts eindigen.' Lee over bier en maaltijden (gekookte gezouten eend, vermicellisoep) gaf Xu advies omdat Xu aandachtig luisterde en snel leerde. Xu praatte niet veel over zijn persoonlijke leven, maar hij vertelde Li dat hij opgroeide in de provincie Shandong en nog steeds worstelde .
In het begin, zo herinnert Li zich, was de gemiddelde bestelling die ze ontvingen klein, ongeveer $ 14, maar ze verkochten 100 tot 200 artikelen per dag; op een goede dag kunnen het er meer dan 1.000 zijn. Kleding is goedkoop, dat is het punt. “We streven naar lage marges en hoge volumes,” vertelde Lee. Bovendien, zo voegde hij eraan toe, heeft de lage prijs de verwachtingen voor kwaliteit verlaagd. het bedrijf groeide uit tot ongeveer 20 werknemers, die allemaal goed betaald werden. Dikke Xu is dik geworden en heeft zijn garderobe uitgebreid.
Op een dag, nadat ze al meer dan een jaar zaken deden, verscheen Wang op kantoor en ontdekte dat Xu vermist was. Hij merkte dat sommige wachtwoorden van het bedrijf waren gewijzigd en hij maakte zich zorgen. Zoals Wang beschreef, belde hij en sms'te Xu, maar kreeg geen antwoord, ging toen naar zijn huis en het treinstation om Xu te zoeken. Xu vertrok. Tot overmaat van ramp nam hij de controle over de PayPal-rekening over die het bedrijf gebruikte om internationale betalingen te ontvangen. Wang bracht Li op de hoogte, die betaalde uiteindelijk de rest van het bedrijf en ontsloeg de werknemer. Later hoorden ze dat Xu was overgelopen en zonder hen was doorgegaan met e-commerce. (De woordvoerder schreef dat Xu “niet verantwoordelijk was voor de financiële rekeningen van het bedrijf” en dat Xu en Wang werden ‘vreedzaam gescheiden’.)
In maart 2011 werd de website die Shein zou worden – SheInside.com – geregistreerd. De site noemt zichzelf ‘het grootste trouwjurkenbedrijf ter wereld’, ook al verkoopt het een assortiment dameskleding. Tegen het einde van dat jaar beschreef het zichzelf als een ‘superinternationale retailer’, die ‘de nieuwste straatmode uit de winkelstraten van Londen, Parijs, Tokio, Shanghai en New York snel naar de winkels brengt’.
In september 2012 registreerde Xu een bedrijf met een iets andere naam dan het bedrijf dat hij samen met Wang en Li – Nanjing E-Commerce Information Technology had opgericht. Hij bezat 70% van de aandelen van het bedrijf en een partner had 30% van de aandelen. Wang noch Li hebben ooit nog contact gehad met Xu – het beste volgens Li. 'Als je te maken hebt met een moreel corrupt persoon, Je weet niet wanneer hij je pijn gaat doen, toch? Lee zei: 'Als ik eerder bij hem weg kan komen, kan hij mij later in ieder geval geen pijn doen.'
In 2013 haalde het bedrijf van Xu zijn eerste ronde van durfkapitaalfinanciering op, naar verluidt $ 5 miljoen van Jafco Asia, volgens CB Insights. In een persbericht destijds beschreef het bedrijf, dat zichzelf SheInside noemt, zichzelf als "gelanceerd als een website in 2008″ – hetzelfde jaar werd Nanjing Dianwei Information Technology Co., Ltd. opgericht. (Vele jaren later zal het het oprichtingsjaar 2012 gaan gebruiken.)
In 2015 ontving het bedrijf nog eens $ 47 miljoen aan investeringen. Het veranderde zijn naam in Shein en verplaatste zijn hoofdkantoor van Nanjing naar Guangzhou om dichter bij zijn leveranciersbasis te zijn. Het opende stilletjes zijn Amerikaanse hoofdkantoor in een industriegebied in Los Angeles County. nam ook Romwe over – een merk dat Lee een paar jaar geleden samen met een vriendin begon, maar verliet voordat het werd overgenomen. Coresight Research schat dat Shein in 2019 $ 4 miljard aan omzet binnenhaalde.
In 2020 verwoestte de pandemie de kledingindustrie. Toch blijft de omzet van Shein groeien en zal naar verwachting $10 miljard bedragen in 2020 en $15,7 miljard in 2021. (Het is onduidelijk of het bedrijf winstgevend is.) Als een god zou besluiten een kledingstuk uit te vinden merk dat geschikt is voor een pandemisch tijdperk, waarin het hele openbare leven is verkleind in de rechthoekige ruimte van een computer- of telefoonscherm, lijkt misschien veel op Shein.
Ik heb Shein maandenlang gevolgd toen het bedrijf ermee instemde mij verschillende leidinggevenden te laten interviewen, waaronder de Amerikaanse president George Chiao; Chief Marketingfunctionaris Molly Miao; en directeur milieu, maatschappij en bestuur Adam Winston. Ze beschreven mij een heel ander model dan de manier waarop traditionele retailers opereren. Een typisch modemerk kan elke maand honderden stijlen in eigen huis ontwerpen en zijn makers vragen duizenden van elke stijl te maken. stukken zijn online en in fysieke winkels verkrijgbaar.
Shein werkt daarentegen vooral met externe ontwerpers. De meeste van haar onafhankelijke leveranciers ontwerpen en vervaardigen kleding. Als Shein een bepaald ontwerp leuk vindt, plaatst het een kleine bestelling, 100 tot 200 stuks, en krijgt de kleding het Shein-label. slechts twee weken van concept tot productie.
Afgewerkte kledingstukken worden naar het grote distributiecentrum van Shein gestuurd, waar ze in pakketten voor klanten worden gesorteerd, en die pakketten worden rechtstreeks naar de deur van mensen in de VS en meer dan 150 andere landen verzonden - in plaats van dat er überhaupt grote hoeveelheden kledingstukken overal naartoe worden gestuurd. . De wereld op de container, zoals retailers dat van oudsher doen. Veel van de beslissingen van het bedrijf worden genomen met behulp van de op maat gemaakte software, die snel kan identificeren welke stukken populair zijn en deze automatisch opnieuw kan ordenen; het stopt de productie van stijlen die teleurstellend verkopen.
Het puur online model van Shein betekent dat het, in tegenstelling tot zijn grootste fast-fashion rivalen, de operationele en personeelskosten van fysieke winkels kan vermijden, inclusief het omgaan met schappen vol onverkochte kleding aan het einde van elk seizoen. Met de hulp van software, het is afhankelijk van het ontwerp van leveranciers om het werk sneller en efficiënter te maken. Het resultaat is een eindeloze stroom kleding. Elke dag werkt Shein zijn website bij met gemiddeld 6.000 nieuwe stijlen – een schandalig aantal, zelfs in de context van fast fashion In de afgelopen twaalf maanden heeft Gap ongeveer 12.000 verschillende items op haar website gezet, H&M ongeveer 25.000 en Zara ongeveer 35.000, ontdekte professor Lu van de Universiteit van Delaware. Op dat moment had Shein er 1,3 miljoen. betaalbare prijs,” vertelde Joe me. “Wat klanten ook nodig hebben, ze kunnen het vinden op Shein.”
Shein is niet het enige bedrijf dat kleine bestellingen bij leveranciers plaatst en vervolgens opnieuw bestelt wanneer producten goed presteren. Boohoo heeft meegewerkt aan de pioniersrol van dit model. Maar Shein heeft een voorsprong op zijn westerse rivalen. Terwijl veel merken, waaronder Boohoo, leveranciers in China gebruiken, Sheins eigen geografische en culturele nabijheid maakt het flexibeler. “Het is erg moeilijk om zo’n bedrijf op te bouwen, het is bijna onmogelijk voor een team dat niet in China is om het te doen”, zegt Chan van Andreessen Horowitz.
Credit Suisse-analist Simon Irwin heeft zich verbaasd over de lage prijzen van Shein. "Ik heb een aantal van de meest efficiënte inkoopbedrijven ter wereld geprofileerd die op grote schaal inkopen, twintig jaar ervaring hebben en zeer efficiënte logistieke systemen hebben", vertelde Owen me. De meesten van hen gaven toe dat ze het product niet voor dezelfde prijs als Shein op de markt konden brengen.”
Toch betwijfelt Irving of de prijzen van Shein überhaupt laag blijven, of zelfs grotendeels dankzij efficiënte inkoop. In plaats daarvan wijst hij erop hoe Shein het internationale handelssysteem op ingenieuze wijze heeft gebruikt. Het verzenden van een klein pakketje van van China naar de VS kost doorgaans minder dan verzending vanuit China. andere landen of zelfs binnen de VS, op grond van een internationale overeenkomst. Bovendien heeft China sinds 2018 geen belastingen geheven op de export van Chinese direct-to-consumer bedrijven, en zijn Amerikaanse invoerrechten niet van toepassing op goederen met een waarde van minder dan $800. Andere landen hebben vergelijkbare regelgeving waardoor Shein importheffingen kan vermijden, zei Owen. (Een woordvoerder van Shein zei dat het “voldoet aan de belastingwetten van de regio’s waarin het actief is en onderworpen is aan dezelfde belastingregels als zijn tegenhangers in de sector.” )
Irving maakte ook nog een ander punt: hij zei dat veel detailhandelaren in de VS en Europa hun uitgaven verhogen om te voldoen aan de regelgeving en normen op het gebied van arbeids- en milieubeleid. Shein lijkt veel minder te doen, voegde hij eraan toe.
Op een koele week in februari, net na Chinees Nieuwjaar, nodigde ik een collega uit voor een bezoek aan het Panyu-district in Guangzhou, waar Shein zaken doet. Shein sloeg mijn verzoek om met de leverancier te spreken af, dus mijn collega's kwamen zelf kijken naar hun arbeidsomstandigheden. Een modern wit gebouw met Shein's naam erop staat langs een muur in een rustig woondorp, tussen scholen en appartementen. Tijdens de lunch zit het restaurant vol met werknemers die Shein-badges dragen. Prikborden en telefoonpalen rondom het gebouw zijn dichtbevolkt met banen reclame voor kledingfabrieken.
In een nabijgelegen buurt – een dichte verzameling kleine informele fabrieken, sommige in wat lijkt op een verbouwd woongebouw – kun je tassen met de naam Shein zien, gestapeld op planken of opgesteld op tafels. Sommige faciliteiten zijn schoon en netjes. vrouwen dragen sweatshirts en chirurgische maskers en werken rustig achter naaimachines. Aan de ene muur hangt de Gedragscode voor leveranciers van Shein prominent. (“Werknemers moeten minimaal 16 jaar oud zijn.” “Betaal de lonen op tijd.” “Geen intimidatie of misbruik van werknemers.”) In een ander gebouw liggen echter zakken vol kleding op de grond en iedereen die dat probeert, moet er doorheen.
Vorig jaar ontdekten onderzoekers die Panyu bezochten namens de Zwitserse waakhondgroep Public Eye ook dat de gangen en uitgangen van sommige gebouwen geblokkeerd waren door grote zakken kleding, wat een duidelijk brandgevaar inhield. Drie door de onderzoekers geïnterviewde werknemers zeiden dat ze doorgaans om 8 uur 's ochtends arriveren. en vertrekken rond 22.00 of 22.30 uur, met een pauze van ongeveer 90 minuten voor lunch en diner. Ze werken zeven dagen per week, met één vrije dag per maand – een schema dat verboden is door de Chinese wet. Winston, directeur van milieu-, sociale en bestuur, vertelde me dat Shein, nadat hij van het Public Eye-rapport hoorde, het ‘zelf heeft onderzocht’.
Het bedrijf kreeg onlangs een nul op 150 op een schaal van Remake, een non-profitorganisatie die pleit voor betere arbeids- en milieupraktijken. De score weerspiegelt deels de milieuprestaties van Shein: het bedrijf verkoopt veel wegwerpkleding, maar geeft zo weinig prijs over de kwaliteit ervan. productie dat het zijn ecologische voetafdruk niet eens kan meten.” We kennen hun toeleveringsketen nog steeds niet echt. We weten niet hoeveel producten ze maken, we weten niet hoeveel materialen ze in totaal gebruiken, en we kennen hun ecologische voetafdruk niet”, vertelt Elizabeth L. Cline, directeur belangenbehartiging en beleid bij Remake. (Shein beantwoordde geen vragen over het remake-rapport.)
Eerder dit jaar bracht Shein zijn eigen duurzaamheids- en sociale impactrapport uit, waarin het beloofde duurzamer textiel te gebruiken en de uitstoot van broeikasgassen bekend te maken. Bij de audits van zijn leveranciers bracht het bedrijf echter grote veiligheidsproblemen aan het licht: van de bijna 700 gecontroleerde leveranciers 83 procent had ‘aanzienlijke risico’s’. De meeste overtredingen betroffen ‘voorbereiding op brand en noodsituaties’ en ‘werktijden’, maar sommige waren ernstiger: 12% van de leveranciers pleegde ‘zero-tolerance-schendingen’, waaronder arbeid door minderjarigen, dwangarbeid of ernstige gezondheidsproblemen en veiligheidsproblemen. Ik vroeg de spreker wat deze overtredingen waren, maar zij ging daar niet op in.
In het rapport van Shein staat dat het bedrijf training zal geven aan leveranciers met ernstige overtredingen. Als de leverancier er niet in slaagt het probleem binnen het afgesproken tijdsbestek op te lossen – en in ernstige gevallen onmiddellijk – kan Shein de samenwerking met hen stopzetten. Whinston vertelde me: “Er is nog meer werk aan de winkel klaar zijn – net zoals elk bedrijf in de loop van de tijd moet verbeteren en groeien.”
Voorstanders van arbeidsrechten zeggen dat het focussen op leveranciers een oppervlakkige reactie kan zijn die er niet in slaagt om aan te pakken waarom er überhaupt gevaarlijke omstandigheden bestaan. Zij stellen dat fast-fashion bedrijven uiteindelijk verantwoordelijk zijn voor het aanzetten van fabrikanten om producten sneller te maken tegen lagere prijzen, een vraag die ervoor zorgt dat slechte arbeidsomstandigheden en schade aan het milieu zijn vrijwel onvermijdelijk. Dit is niet uniek voor Shein, maar het succes van Shein maakt het bijzonder overtuigend.
Klein vertelde me dat wanneer een bedrijf als Shein prijst hoe efficiënt het is, haar gedachten uitgaan naar mensen, meestal vrouwen, die fysiek en mentaal uitgeput zijn, zodat het bedrijf de omzet kan maximaliseren en de omzet kan maximaliseren. Minimaliseer de kosten. "Ze moeten flexibel zijn en 's nachts werken, zodat de rest van ons op een knop kan drukken en een jurk voor $ 10 bij ons aan de deur kan laten bezorgen", zei ze.