Nieuws en pers

Dit seizoen heeft de Turkse mode-industrie te maken gehad met tal van uitdagingen, variërend van de aanhoudende Covid-19-crisis en geopolitieke conflicten in de buurlanden tot aanhoudende verstoringen van de toeleveringsketen, ongebruikelijk koude weersfronten die de productie stopzetten en de economische crisis van het land, zoals te zien is in de financiële crisis volgens de Britse Financial Times.The Times meldde dat de inflatie in maart van dit jaar het hoogste punt in 20 jaar van 54% bereikte.
Ondanks deze hindernissen toonden gevestigd en opkomend Turks designtalent dit seizoen vasthoudendheid en optimisme tijdens Istanbul Fashion Week, waarbij ze snel een mix van evenementen en presentatiestrategieën aannamen om hun wereldwijde aanwezigheid dit seizoen uit te breiden en te bewijzen.
Fysieke optredens op historische locaties zoals het Ottomaanse paleis en de 160 jaar oude Krimkerk keren terug naar het programma, afgewisseld met interactief digitaal aanbod, evenals nieuw geopende tentoonstellingen, paneldiscussies en pop-ups op de Bosporus Puerto Galata.
De organisatoren van evenementen - Istanbul Garment Exporters Association of İHKİB, Turkish Fashion Designers Association (MTD) en Istanbul Fashion Institute (IMA) - werken samen met Istanbul Soho House om de lokale bevolking een intieme live-screeningervaring en bezoeken te bieden via leden van de live-uitzendingindustrie. Internationaal het publiek kan vervolgens online verbinding maken via het Digital Events Center van FWI.
In Istanbul was er een voelbaar gevoel van nieuwe energie in de activeringen en vertoningen van fysieke activiteiten toen deelnemers zich weer persoonlijk bij hun gemeenschappen voegden in klimatologische omstandigheden. Hoewel sommigen nog aarzelden, overheerste een warm gevoel.
"[We] missen het samen zijn", zei herenkledingontwerper Niyazi Erdoğan. "De energie is hoog en iedereen wil op de show zijn."
Hieronder ontmoet BoF 10 opkomende en gevestigde ontwerpers tijdens hun Fashion Week-evenementen en evenementen om erachter te komen hoe hun campagnes en merkstrategieën zich dit seizoen in Istanbul hebben ontwikkeld.
Şansım Adalı studeerde in Brussel voordat hij Sudi Etuz oprichtte. De ontwerper, die voorstander is van een digital-first-benadering, richt zich tegenwoordig meer op haar digitale bedrijf en krimpt haar textielbedrijf in. Ze gebruikt ook virtual reality-modellen, digitale kunstenaars en kunstmatige intelligentie-ingenieurs zoals NFT-capsulecollecties en beperkte fysieke kleding.
Şansım Adalı organiseert haar tentoonstelling in de Krim Memorial Church in de buurt van Galata in Istanbul, waar haar digitale ontwerpen zijn gemodelleerd naar digitale avatars en worden weergegeven op een 8-meter hoog scherm. Nadat ze haar vader had verloren aan Covid-19, legde ze uit dat het nog steeds " voelt niet goed” om veel mensen samen op een modeshow te hebben. In plaats daarvan gebruikte ze haar digitale modellen in kleinere tentoonstellingsruimtes.
"Het is een heel andere ervaring om een ​​digitale tentoonstelling te hebben op een oude bouwplaats," vertelde ze BoF. "Ik hou van het contrast.Iedereen kent deze kerk, maar niemand gaat naar binnen. De nieuwe generatie weet niet eens dat deze plaatsen bestaan.Dus ik wil gewoon de jongere generatie binnen zien en onthouden dat we deze prachtige architectuur hebben.”
De digitale show begeleidt de live-opera-uitvoering en de zanger draagt ​​een van de weinige fysieke kostuums die Adal tegenwoordig maakt - maar Sudi Etuz is vooral van plan de digitale focus te behouden.
“Mijn toekomstplannen zijn gewoon om de textielkant van mijn merk klein te houden, omdat ik denk dat de wereld geen ander merk nodig heeft voor massaproductie.Ik focus me op digitale projecten.Ik heb een team van computeringenieurs, digitale artiesten en kledingartiesten.Mijn ontwerpteam is Gen Z, en ik probeer ze te begrijpen, naar ze te kijken, naar ze te luisteren.”
Gökay Gündoğdu verhuisde naar New York om merkmanagement te studeren voordat hij in 2007 naar de Domus Academy in Milaan ging. Gündoğdu werkte in Italië voordat hij in 2014 zijn dameskledinglabel TAGG lanceerde – Attitude Gökay Gündoğdu. gelanceerd tijdens de pandemie.
TAGG presenteert de collectie van dit seizoen in de vorm van een digitaal aangevulde museumexpositie: "We gebruiken QR-codes en augmented reality om live films te zien die uit wandkleden komen - videoversies van stilstaande beelden, net als een modeshow", vertelde Gündoğdu aan BoF.
"Ik ben helemaal geen digitaal persoon", zei hij, maar tijdens de pandemie is "alles wat we doen digitaal.We maken onze website toegankelijker en begrijpelijker.We zijn in [wholesale management platform] Joor heeft de collectie in 2019 tentoongesteld en nieuwe en nieuwe klanten gekregen in de VS, Israël, Qatar, Koeweit.”
Ondanks zijn succes is het een uitdaging gebleken om TAGG dit seizoen op internationale accounts te krijgen.” Internationale media en kopers willen altijd iets van ons zien in Turkije.Ik gebruik niet echt culturele elementen – mijn esthetiek is meer minimalistisch,” zei hij. Maar om een ​​internationaal publiek aan te spreken, liet Gündodu zich inspireren door Turkse paleizen, waarbij hij de architectuur en interieurs nabootste met dezelfde kleuren, texturen en silhouetten.
De economische crisis heeft dit seizoen ook zijn collecties getroffen: “De Turkse lira verliest aan kracht, dus alles is erg duur.Het importeren van stoffen uit het buitenland is druk.De overheid zegt dat je de concurrentie tussen buitenlandse stoffenfabrikanten en de binnenlandse markt niet moet opdringen.Je moet extra belasting betalen om te importeren.”Als gevolg hiervan mixten de ontwerpers lokaal geproduceerde stoffen met die uit Italië en Frankrijk.
Creatief directeur Yakup Bicer lanceerde in 2019 zijn merk Y Plus, een unisex-merk, na 30 jaar in de Turkse designindustrie. Y Plus debuteerde op London Fashion Week in februari 2020.
De digitale collectie van Yakup Bicer's Autumn/Winter 22-23 collectie is geïnspireerd op "anonieme toetsenbordhelden en hun verdedigers van crypto-anarchistische ideologie" en brengt de boodschap over van het beschermen van politieke vrijheid op sociale mediaplatforms.
"Ik wil nog een tijdje blijven [showen]", vertelde hij aan BoF. "Zoals we in het verleden hebben gedaan, is het bij elkaar brengen van kopers tijdens de modeweek erg tijdrovend en financieel belastend.Nu kunnen we met één druk op de knop alle delen van de wereld tegelijk bereiken met een digitale presentatie.”
Naast technologie maakt Bicer gebruik van lokale productie om verstoringen van de toeleveringsketen te verhelpen - en hoopt daarmee duurzamere praktijken te bieden. "We hebben te maken met reisbeperkingen en nu zijn we in oorlog [in de wereldregio], dus de vracht probleem dat het veroorzaakt, beïnvloedt onze hele handel.[...] Door met lokale productie te werken, zorgen we ervoor dat onze [banen] duurzamer zijn en verminderen we onze ecologische voetafdruk.”
Ece en Ayse Ege lanceerden hun merk Dice Kayek in 1992. Het merk, dat eerder in Parijs werd geproduceerd, trad in 1994 toe tot de Fédération Française de la Couture en ontving de Jameel Prize III, een internationale prijs voor hedendaagse kunst en design geïnspireerd door islamitische tradities, in 2013. Het merk heeft onlangs zijn studio naar Istanbul verhuisd en heeft wereldwijd 90 dealers.
De zussen van Dice Kayek, Ece en Ayse Ege, hebben hun collectie dit seizoen tentoongesteld in modevideo's - een digitaal formaat waarmee ze nu vertrouwd zijn, omdat ze sinds 2013 modefilms maken. Open het en ga ernaar terug. Het heeft meer waarde. Over 10 of 12 jaar, je kunt het nog een keer bekijken. We geven de voorkeur aan de variëteit", vertelde Ece aan BoF.
Tegenwoordig verkoopt Dice Kayek internationaal in Europa, de VS, het Midden-Oosten en China. Via hun winkel in Parijs hebben ze de winkelervaring van de consument gedifferentieerd door Turkse gebruiken te gebruiken als een ervaringsgerichte retailstrategie. overal grote merken, en het heeft geen zin om dat te doen”, zegt Ayse, die zei dat het merk van plan is om dit jaar nog een winkel in Londen te openen.
De zussen runden hun bedrijf voorheen vanuit Parijs voordat ze naar Istanbul verhuisden, waar hun studio is verbonden met de showroom van Beaumonti. Dice Kayek heeft hun bedrijf volledig geïnternaliseerd en zag de productie winstgevender worden, "iets wat we niet konden doen toen we in een andere fabriek produceerden. ”Door de productie in eigen beheer te brengen, hoopten de zussen ook dat Turks vakmanschap wordt ondersteund en behouden in haar collectie.
Niyazi Erdoğan is de oprichter van de Istanbul Fashion Week 2009 en vicevoorzitter van de Turkish Fashion Designers Association, en docent aan de Istanbul Fashion Academy. Naast de herenkledinglijn richtte hij in 2014 het accessoiresmerk NIYO op en won hij de Europese Museumprijs in hetzelfde jaar.
Niyazi Erdoğan presenteerde dit seizoen zijn herenkledingcollectie digitaal: “We creëren nu allemaal digitaal – we laten het zien in de Metaverse of NFT's.We verkopen de collectie zowel digitaal als fysiek, beide kanten op.We willen ons voorbereiden op de toekomst van beide", zei hij tegen BoF.
Voor volgend seizoen zei hij echter: "Ik denk dat we een fysieke show moeten hebben.Mode gaat over maatschappij en gevoel, en mensen zijn graag bij elkaar.Voor creatieve mensen hebben we dit nodig.”
Tijdens de pandemie creëerde het merk een online winkel en wijzigde het hun collecties om online "beter verkopend" te worden, rekening houdend met veranderingen in de consumentenvraag tijdens de pandemie. Hij merkte ook een verschuiving in dit consumentenbestand op: "Ik zie dat mijn herenkleding ook aan vrouwen verkocht, dus er zijn geen grenzen.”
Als docent aan de IMA leert Erdogan constant van de volgende generatie. “Voor een generatie als Alpha moet je ze begrijpen als je in de mode bent.Mijn visie is om hun behoeften te begrijpen, om strategisch te zijn op het gebied van duurzaamheid, digitaal, kleur, snit en vorm - we moeten samenwerken met They interact.”
Nihan Peker, afgestudeerd aan het Istituto Marangoni, werkte voor bedrijven als Frankie Morello, Colmar en Furla voordat hij in 2012 zijn gelijknamige label lanceerde, waar hij confectie-, bruids- en couturecollecties ontwierp. Ze exposeerde op modeweken in Londen, Parijs en Milaan.
Om het 10-jarig jubileum van het merk dit seizoen te vieren, hield Nihan Peker een modeshow in Çırağan Palace, een voormalig Ottomaans paleis dat is omgebouwd van een hotel met uitzicht op de Bosporus. "Het was belangrijk voor mij om de collectie te laten zien op een plek waar ik alleen maar van kon dromen", Peker vertelde BoF: "Tien jaar later heb ik het gevoel dat ik vrijer kan vliegen en mijn grenzen kan overschrijden."
"Het kostte me een tijdje om mezelf te bewijzen in mijn land", voegde Peker toe, die dit seizoen op de eerste rij zat met Turkse beroemdheden die ontwerpen uit haar vorige collecties droegen. Internationaal "gaat het op de goede plek", zei ze, met groeiende invloed in het Midden-Oosten.
“Alle Turkse ontwerpers moeten van tijd tot tijd nadenken over de uitdagingen van onze regio.Eerlijk gezegd hebben we als land te maken met grotere sociale en politieke problemen, dus we verliezen ook allemaal het momentum.Mijn focus ligt nu op mijn De ready-to-wear en haute couture collecties creëren een nieuw soort draagbare, maakbare elegantie.”
Na haar afstuderen aan het Istanbul Fashion Institute in 2014, studeerde Akyuz een master in Menswear Design aan de Marangoni Academy in Milaan. Ze werkte voor Ermenegildo Zegna en Costume National voordat ze in 2016 terugkeerde naar Turkije en in 2018 haar herenkledinglabel lanceerde.
In de zesde show van het seizoen maakte Selen Akyuz een film die zowel in Soho House in Istanbul als online te zien was: “Het is een film, dus het is niet echt een modeshow, maar ik denk dat het nog steeds werkt.Ook emotioneel.”
Als klein maatwerkbedrijf bouwt Akyuz langzaamaan een klein internationaal klantenbestand op, met klanten nu in de VS, Roemenië en Albanië.” Ik wil niet altijd inspringen, maar rustig aan doen, stap voor stap , en neem een ​​weloverwogen benadering,” zei ze. “We produceren alles aan mijn eettafel.Er is geen massaproductie.Ik doe bijna alles met de hand” – inclusief het maken van t-shirts, hoeden, accessoires en “patch, leftover” tassen om meer doorlopende ontwerppraktijken te promoten.
Deze verkleinde aanpak strekt zich uit tot haar productiepartners.” In plaats van met grote fabrikanten te werken, ben ik op zoek geweest naar kleinere lokale kleermakers om mijn merk te ondersteunen, maar het was moeilijk om gekwalificeerde kandidaten te vinden.Ambachtslieden die traditionele technieken gebruiken, zijn moeilijk te vinden - het gebruik van werknemers van de volgende generatie is beperkt.
Gökhan Yavaş studeerde in 2012 af aan DEU Fine Arts Textile and Fashion Design en studeerde aan IMA voordat hij in 2017 zijn eigen street herenkledinglabel lanceerde. Het merk werkt momenteel samen met bedrijven zoals DHL.
Dit seizoen presenteert Gökhan Yavaş een korte video en een modeshow – zijn eerste in drie jaar. “We missen het echt – het is tijd om weer met mensen te praten.We willen fysieke modeshows blijven doen, want op Instagram wordt het steeds moeilijker om te communiceren.Het gaat meer om het persoonlijk ontmoeten en horen van mensen”, zegt designer.
Het merk werkt zijn productieconcept bij. "We zijn gestopt met het gebruik van echt leer en echt leer", legde hij uit en legde uit dat de eerste drie looks van de collectie aan elkaar werden geplaveid met sjaals die in eerdere collecties waren gemaakt. Yavaş staat ook op het punt om samen te werken met DHL ontwerpt een regenjas om te verkopen aan goede doelen voor het milieu.
De focus op duurzaamheid is een uitdaging gebleken voor merken, met als eerste hindernis het vinden van meer gierststoffen van leveranciers. "Je moet minimaal 15 meter stof bestellen bij je leveranciers, en dat is de grootste uitdaging voor ons."De tweede uitdaging waarmee ze worden geconfronteerd, is het openen van een winkel in Turkije om herenkleding te verkopen, terwijl lokale kopers zich richten op de Turkse dameskledingafdeling. Hoewel het merk verkoopt via hun website en internationale winkels in Canada en Londen, ligt hun volgende focus op Azië, met name Korea en China.
Het draagbare kunstmerk Bashaques werd in 2014 opgericht door Başak Cankeş. Het merk verkoopt badkleding en kimono's met kunstwerken als thema.
"Normaal gesproken doe ik performancekunstsamenwerkingen met draagbare kunstwerken", vertelde creatief directeur Başak Cankeş aan BoF kort na de presentatie van haar nieuwste collectie in een 45 minuten durende documentairevertoning in Soho House in Istanbul.
De tentoonstelling vertelt het verhaal van haar reizen naar Peru en Colombia om met hun ambachtslieden te werken, Anatolische patronen en symbolen over te nemen en "hen te vragen hoe ze zich voelden over Anatolische [prenten]". gemeenschappelijke ambachtelijke praktijken tussen Aziatisch-Turks Anatolië en Zuid-Amerikaanse landen.
"Ongeveer 60 procent van de collectie is slechts één stuk, allemaal met de hand geweven door vrouwen in Peru en Anatolië", zegt ze.
Cankeş verkoopt aan kunstverzamelaars in Turkije en wil dat sommige klanten museumcollecties maken van haar werk, en legt uit dat ze “niet geïnteresseerd is in een wereldwijd merk omdat het moeilijk is om een ​​wereldwijd en duurzaam merk te zijn.Ik wil niet eens een verzameling van 10 stuks maken, behalve badpakken of kimono's.Het is een hele conceptuele, veranderlijke kunstcollectie die we ook op NFT's zetten.Ik zie mezelf meer als een kunstenaar, en niet als een modeontwerper.”
Het Karma Collective vertegenwoordigt het opkomende talent van de Istanbul Moda Academy, opgericht in 2007, met diploma's in modeontwerp, technologie en productontwikkeling, modebeheer en modecommunicatie en media.
"Het grootste probleem dat ik heb zijn de weersomstandigheden, want het heeft de afgelopen twee weken gesneeuwd, dus we hebben ook veel problemen met de toeleveringsketen en de inkoop van stoffen", vertelde Hakalmaz aan BoF. Ze creëerde de collectie in slechts twee weken voor haar label Alter Ego, gepresenteerd als onderdeel van het Karma-collectief, en ook ontworpen voor modehuis Nocturne.
Hakalmaz gebruikt ook geen technologische oplossingen meer om haar productieproces te ondersteunen en zegt: "Ik hou niet van het gebruik van technologie en blijf er zoveel mogelijk vanaf, omdat ik liever handwerk doe om in contact te blijven met het verleden."